บ้านโพท( คอมลัมน์เรื่องโปรด)

เนื้อเรื่อง

สวัสดี....ขอบคุณ...และขอโทษ

ก่อนอื่นคงต้องขอกล่าวคำว่า สวัสดี...ขอบคุณและขอโทษที่หายหน้าไปเสียหลายวันครับ...

ผมเชื่อว่าคงมีหลายคงสงสัยว่าอ้ายเจ้าของบ้านโพทหรือคอลัมน์เรื่องโปรดเรื่องโปรโมทโครงการสองมันหายหัว( เน่าๆ)ของมันไปไหน...

และเชื่อว่าคงมีอีกหลายๆท่านที่รู้สึกว่า..ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับตูเลยสักกะติ๊ด...หายได้หายไปตูอยู่ได้สบายมาก...

หรือจะรู้สึกอย่างไรก็แล้วแต่...อยากบอกว่าเมื่อท่านอ่านถึงบรรทัดนี้...จนถึงบรรทัดสุดท้ายคงจะทำให้ท่านทราบถึงความเป็นไป...เหตุผล...และสิ่งที่กระผมทำอยู่และกำลังจะทำต่อไปได้ชัดเจนขึ้นครับ....

คุณเคยกลัวการเปลี่ยนแปลงไหมครับ...ทั้งจากคนและสิ่งของที่คุณคุ้นเคย...

หลายคนคงหลับตานึกถึงสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...ในขณะที่หลายคนตอบคำถามนี้ได้สบายๆ...

แต่ไม่ว่าท่านจะเคยหรือ-ไม่-อย่างไรก็ตามแต่...แต่สำหรับผมตอนนี้...มานรู้สึกหวาดกลัวอย่างรุนแรง...และอยู่ในอาการดังกล่าวอย่างที่สุดครับ...

เริ่มจาก...ประมาณกลางเดือนที่แล้วที่ผ่านมา...ชีวิตช่วงหนึ่งของคนที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อ วานิช นิ่มสกุล...ได้รับคำสั่งย้ายแบบสายฟ้าแลบ...ชนิดที่ฟาดเปรี้ยงลงกลางกระบาลกันเลยซะอย่างนั้น...และตามมาด้วยสิ่งที่ผมเองจำ( ใจ )ต้องปฏิบัติตามคำสั่งนั้นแม้จะยินดีหรือไม่ก็ตาม..ที

นี่คือเหตุผลแรกที่ผมเองห่างหายไปจากสารบบของเด็กดีและอีกหลายๆแห่งที่ผมเคยเข้าไปหยอก...แกมหยิกพี่ๆ...เพื่อนๆ..และน้องน้อง( หลานๆทั้งหลาย)...เนื่องจากอยู่ในอารมณ์ซึมเศร้าอย่างรุนแรง....

เรื่อยมา...และเรื่อยไป...

หลายคงคงนึกภาพไม่ออก...ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คุณคิดตามสิ่งที่ผมบอกเล่าไม่ได้...เพราะผมเชื่ออย่างหนึ่งครับว่า...ตราบใดที่เรายังไม่เจอสิ่งเลวร้ายนั้นๆกับตนเอง...คุณไม่มีทางรับรู้หรือเข้าใจได้เลยว่าสิ่ง( เลวร้าย)ที่เกิดขึ้นกับ( ชีวิต)เค้าคนนั้น( ซึ่งก็คือผม)มันส่งผมทางจิตใจของคนๆนั้นอย่างไร...

การที่คุณนึกไม่ออกถึงอารมณ์รุนแรงที่อัดแน่นอยู่ในใจของผมไม่ออก...อยากบอกว่าไม่แปลกจนนิดเดียว

\" การบอกเล่าหรือการรับรู้ใดไม่เท่ากับการเจอสิ่งเหล่านั้นกับตนเอง...จริงไหมครับ?

แต่...คนเราล้มได้แต่แพ้ไม่ได้...ท้อได้แต่ไม่มีทางให้ถอย...ผมจึงเริ่มเรียนรู้และทำใจให้รับความเป็นจริงของโลกที่เราเองไม่ใช่ \"ผู้กำหนด\" แต่เป็นเพียงผู้เดินไปบนทางที่ถูกเขียด( ให้เดิน)ไว้ตั้งแต่เกิด...ตั้งแต่เริ่มต้น...เท่านั้น...การแข็งขืน...ตีโพยตีพายไม่ใช่ทางออก...แต่การยอมรับและเดินไปด้วยสติและปัญญาน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด( รึเปล่า)

ดิ้นร้นหลีกหนี...สุดท้ายเราก็ยังคงต้องเดินทางไปบนทางเส้นเดิมอยู่ดี...

ดูง่ายแต่ทำยาก...จึงไม่แปลกเลยที่ผมใช้เวลาเกือบเดือนในการทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิต...

นี่คือเหตุผล....

\" วานิชหายไปไหน?....\"

คำตอบคือ...อยู่ในที่ของคนว้าวุ่นใจส่วนใหญ่เค้าอยู่...น้นคือในความสับซ้อนของสมองที่วุ่นวายและเต็มไปด้วยความขุ่นมัว....

แต่...เมื่อมีกลางคืนได้...กลางวันย่อมเดินเข้ามาหาเราในที่สุดเช่นกัน...ดังน้นเมื่อเราทุกข์( ไปเอง)...เราเองก็เป็นคนนำความสุขมาสู่เราเช่นกัน...( ไม่แปลกใจเลยถ้าหลายคนจะเปร่งวาจาว่า สาธุ)

ผมจึงกลับมาสู่เส้นทางเส้นเดิมแห่งเด็กดี...และวงจรเก่าๆที่ผมเคยคุ้นด้วยสภาพจิตใจที่ดีขึ้น....

นั้นคือต้นกำเนิดของการเปิด \"บ้านโพท\"...บ้านแห่งใหม่ขึ้นมาสู่สายตาชาวเด็กดีอีกครั้ง....
และด้วยความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่ามันจะเป็นดังบ้านหลังเก่าที่คึกคักและเต็มไปด้วยความรักและเข้าใจของคนขายฝันและมีฝันที่มาชุมนุมกันอยู่มากกมาย - - -คนเหล่านั้นที่เดินมาเข้ามาทักทายนแลกเปลี่ยนความเป็นไปในงานของเค้าและเธอกันอย่างเปิดเผยจริงใจ...อีกทั้งชักชวนเพื่อนใหม่ๆไปสู่เส้นทางเดียวกัน...ผมคาดหวังมากไปรึเปล่า?

\" เวลามักพาเราไปสู่ทางที่ตีบตันเสมอ...\"

ยิ่งเราเหลือเวลาน้อยเท่าไหร่...สิ่งที่เราอยากทำก็ยิ่งมีจำนวนมากมายกว่าความเป็นจริงเท่านั้น...จึงเป็นการยากมากที่จะเข้ามาทักทายเพื่อนพ้องน้องพี่แห่งชาวเด็กดีได้เหมือนเช่นเคย...เนื่องจากการเตรียมตัว( และเตรียมใจ)ไปสู่ดินแดนแห่งใหม่ฮวดเข้ามาทุกขณะ...จนกลายเป็นว่าผมเองทิ้งบ้านหลังนี้( ร้าง)ไปนานเหลือเกิน...

แต่ถึงจะนานอย่างไร...บ้านก็ยังคือบ้าน...คือที่ที่ผมต้องกลับเข้ามาซุกหัวนอนเช่นเคย...ดังนั้นไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร...ผมแน่ใจอย่างที่สุดว่าผมไม่ทางทิ้งให้บ้านหลังนี้รกร้างนานนัก...แต่อาจด้วยระยะทางและเวลาเท่านั้นที่อาจทำให้ผมห่างที่อันเป็นที่รักแห่งนี้ไปบ้าง...แต่เมื่อถึงวันหนึ่ง...ผมเองต้องกลับเข้ามาที่บ้าน( รัง เดิม)ของตัวเอง...อย่างแน่นอน....

ผมเหลือเวลากู๊ดบาย( เดาะใช้ภาษาประกิดอีกนะ)...กรุงเทพมหานครอันเป็นที่รักอีกสองวัน...และหลังจาวันเสาร์นี้..ไปผมคงไปเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ๆ...ที่เรียกว่า การเปลี่ยนแปลง...ที่ไหนสักแห่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบ่านเรา....และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเมื่อทุกอย่างไม่ใช่สิ่งใหม่ที่ผมหวาดกลัวอีกแล้ว..และมันจะกลายเป็นสิ่งเก่าที่ผมคุ้นเคยและอยู่กับมันได้อย่างสนิทใจ....ผมจะสามารถเข้าปัดกวาดเช็ดถูบ้านหลังนี้ไว้รอท่า...คอยต้อนรับเพื่อนๆชาวเด็กๆที่เข้าเยี่ยมเยี่ยนๆได้เหมือนเดิมครับ...

( พล่ามมาเยอะแล้วตอบโพทหน่อยดีก่า....)

- - [ thE \'rA ]- -   - -สวัสดีครับท่านเดอะร่า...ไม่ว่าท่านจะเป็นอะไร- -อย่างไร...แน่นอนที่สุดว่าท่านเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับตนเองและคนที่รักท่านเสมอครับ( เกี่ยวกันไหนเนี๊ย)

nightthief - - -สวัสดีครับ...รักเธอจริงๆตอนที่สิบรับทราบปฎิบัติครับ( หลังจากไปเริ่มการทำงานในสถานที่ใหม่แล้วนะท่านนะ)---ขอบคุณที่แวะมาทักทายและดูแลเพื่อนชาวบ้านโพทอย่างสม่ำเสมอด้วยครับ

: wolf.. - - สวัสดีครับ - - -อย่าดองงานนานนักนะครับเดี๋ยวจะทำให้ความต่อเนื่องในการอ่านหายไปครับ( เอว่าตัวเองด้วยอะเปล่าหว่า?)

: -eagle-   - --สวัสดีครับ \" สุดสงวน\" อาจไม่ใช่งานประเภทกวนอารมณ์ขันแต่เชื่ออย่างที่คุณเชื่อว่าคงมีคนอีกมากทีเดียวที่ชอบงาน...หดหู่แบบนี้ครับ...( ว่าแต่ผมยังอ่านภาคแรกของwingsไม่จบเลยครับขออภัยอย่างแรง)

-  dark spy - - -สวัสดีครับ - -ยินดีต้อนรับครั้งที่สองและครั้งต่อๆไปครับ...ขอติดงานที่ทรงคุณค่าทางจิตใจของท่านไว้ก่อนนะครับ...จะรีบหาเวลาให้ลงตัวและทำงานวิจารณ์+แนะนำให้โดยเร็วที่สุดครับ

: J-KidZ สวัสดีครับ ดึกไปรึเปล่าครับ....เราอยู่ชมรมเดียวกันแล้วนะครับ

เจนเชี่ยนเย็นเชียบ สวัสดีครับ - - -ใจเย็นครับ...ยังไม่ถึงรอบที่พันเลย...( เราอาจจะไม่ถูกกันไปอีกนานทีเดียวครับ..เพราะผมอาจจะไปเกิดเป็น กล้วยหอม ก็ได้ในชาติหน้า....อ๊ากลิงเจนเชี่ยนมาแล้ว)

miss messy ---สวัสดีครับ - - -ไม่รู้จะพูดอะไรก็ สวัสดีไงครับ...ดูดีและอ่อนหวานเหมือนเด็กสาวดีครับ...( ขอบคุณครับที่ยังคิดถึง..ผมเองรู้สึกเช่นเดียวกับท่านเช่นกันครับ)

lonea - -สวัสดีครับ- - -เออะไรคือกลุ่มไหนอย่างไรกันครับ...แต่อย่างไรก็ขอบคุณครับที่เลือก ผม( รึเปล่า)....แต่ถึงกระนั้นอยากบอกว่า ผมนี่เข้าแก๊งไหนหัวหน้าตายหมดนะท่าน( จะขอบคุณมากๆครับถ้าจะบอกรายละเอียดเรื่องที่โพทนิดนึง)

~_Incub[us]_~ -  - -สวัสดีครับ...รู้สึดท่านจะแรงขึ้นทุกวันๆเชียวนะครับ( ระวังตัวนะครับเดี๋ยวจะมีคนส่งระเบิดไปให้..อิๆ)

XIII - - -สวัสดีครับ..อ่านถึงตรงนี้ท่านคงทราบแล้วนะครับว่าผมหายไปไหม( มา)...หวังเช่นกันครับว่าจะคุยกับหลานสาวที่น่ารัก( ษา)ในเร็วๆนี้ครับ

^00^lookmoonarak^_^ -  -สวัสดีครับ( ง่ายๆได้ใจความ)

grin - - -สวัสดีครับ...ขอต้อนรับสู่เรื่องโปรดเรื่องโปรโมทด้วยครับ....ส่วนกลอนที่ฝากไว้จะพยามขวนขวายในการเข้าไปที่กลอนของท่านให้เร็วที่สุดครับ

: Waasuthep   - - -สวัสดีครับ( เอาแบบง่ายๆอีกทีละกัน)

+[[^เพลงดาวพราวฝัน^]]+ - --สวัสดีครับขอบต้อนรับเพื่อนเก่านสู่บ้านหลังใหม่( อีกครั้ง)ครับผม


เชื่อว่า( อีกแล้ว)เมื่อถึงบรรทัดนี้ทุกท่านที่มีโอกาสได้อ่านในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...คงจะทำให้ท่านทราบความเป็นไปของนาย วานิช นิ่มสกุล ได้มากขึ้น...อาจมีหลายคนสงสัยว่าผมส่งเรื่องที่คล้ายแถลงการณ์ฉบับนี้ลงบนพื้นที่ของบ้านโพททำไม...ไม่เห็นจะเข้าใจสักกะติดเดียว( แถมอ่านแล้วอ่านอีกก็ไม่รู้ว่าอ้ายเจ้าของเรื่องมานซ่อนอะไรไว้ในเรื่องของมานหว่า?)....อยากบอกว่าสิ่งที่ผมตั้งใจจริงๆในการเขียนเรื่องทั้งหมดขึ้นมานี้ก็เพราะอยากจะให้ท่านทั้งหลายได้รับทราบเกี่ยวกับตัวผมให้มากขึ้นอีกนิดครับ...และผมเชื่อว่าคงมีบางช่วงในอนาตคที่ผมอาจหายไปเป็นเวลานานๆอีก...โดยที่แถลงการณ์ฉบับบนี้อาจไปอยู่ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของ โพท ของบ้านโพท( แต่ไม่ใช่เป็นหัวข้อเหมือนตอนนี้) และผมก็เชื่ออย่างที่สุดว่าคนที่อ่านเรื่องของผมมาทั้งหมด...คงจะตอบคำถามที่ว่า \" อ้ายเจ้าของเรื่องไปมุดหัวอยู่ที่ไหน\" ได้...และคงมีแก่ใจบอกเล่าให้เค้าหรือเธอเหล่านั้นได้ทราบความเป็นไป...อยางน้อยก็เพื่อให้เขาหรือเธอไม่รู้สึกว่าเจ้าของบ้านหลังนี้มันไร้มารยาทไม่ตอบโพทเลย...จะได้รู้สึกได้ถูกต้องไปในทิศทางเดียวกันครับ....


หวังเท่านั้นเองครับ....( เขียนมาตั้งยาว)

                                                                                                                                                                 วานิช นิ่มสกุล